Katecheza na I Niedzielę Adwentu, 1 grudnia 2024 r.

Każdego roku w I niedzielę Adwentu rozpoczyna się nowy rok liturgiczny, zwany także rokiem kościelnym. Kościół w określone dni całego roku uroczyście celebruje zbawcze dzieło swego Boskiego Oblubieńca, odsłaniając i uobecniając całe misterium Chrystusa: Jego życie, śmierć, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie.
Rok kościelny powstawał stopniowo, kształtując się przez całe stulecia. Najwcześniej, bo już za czasów apostolskich, w każdym pierwszym dniu po żydowskim szabacie, chrześcijanie – na pamiątkę zmartwychwstania Chrystusa – zaczęli świętować Dzień Pański, gromadząc się na wspólnej Eucharystii. W II wieku chrześcijaństwa zaczęto także obchodzić doroczną Uroczystość Paschalną, zwaną Wielkanocą. Uroczystość wielkanocna jest najważniejszym obchodem roku liturgicznego. Obejmuje ona Triduum Paschalne z Wigilią Paschalną na czele, rozpoczynającą Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego. W III wieku rozwinął się kult świętych męczenników, a w następnym wieku – kult świętych wyznawców. W wieku IV wprowadzono także do kalendarza liturgicznego uroczystość Bożego Narodzenia. W tym samym czasie ukształtował się okres przygotowania do Wielkanocy, czyli Wielki Post, pięćdziesięciodniowy okres wielkanocny, okres przygotowawczy do uroczystości Bożego Narodzenia, czyli Adwent oraz okres Bożego Narodzenia.
Rok kościelny jest oparty na dwóch podstawowych wydarzeniach zbawczych: wcieleniu Chrystusa oraz na Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu. Stąd Adwent i czas Bożego Narodzenia oraz Wielki Post i okres wielkanocny stanowią oś całego kalendarza liturgicznego. Pozostały czas to tzw. okres zwykły.
Tak więc rok liturgiczny jest rozwinięciem różnych aspektów jedynego Misterium Chrystusa. Zarówno Matka Boża, jak i apostołowie, męczennicy oraz wyznawcy, otaczani są w Kościele kultem ze względu na ich ścisłe powiązanie z tajemnicą wcielenia, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa oraz na ich wyjątkowe uczestnictwo w dziele zbawienia.
W dzisiejszą niedzielę rozpoczynamy Adwent, czyli okres liturgicznego przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego, celebrującej pierwsze przyjście Syna Bożego do ludzi. Równocześnie przez wspomnienie Jego pierwszego przyjścia kieruje on nasze dusze ku oczekiwaniu powtórnego przyjścia Chrystusa na końcu czasów. Z obu tych względów Adwent jest okresem pobożnego i radosnego oczekiwania.
Adwent dzieli na dwie części: pierwsza o charakterze eschatologicznym obejmuje czas do 16 grudnia, druga – od 17 do 24 grudnia – przygotowuje bezpośrednio do świąt Narodzenia Pańskiego. W Adwencie są 4 niedziele, w które podczas Mszy świętej nie odmawia się hymnu Chwała na wysokości Bogu. W dni powszednie Adwentu może być sprawowana Msza święta wotywna o Najświętszej Maryi Pannie zwana Roratami. Kolorem liturgicznym Adwentu jest fiolet. W III Niedzielę Adwentu zwaną Gaudete można używać szat liturgicznych w kolorze różowym. Msza roratnia jest odprawiana w szatach koloru białego. Można też na niej odmawiać hymn Chwała na wysokości Bogu.
W rozpoczynającym się dziś roku liturgicznym będziemy przeżywać zwyczajny rok jubileuszowy, który Kościół obchodzi co 25 lat. Będzie on przebiegał pod hasłem „Pielgrzymi nadziei”. Jego inauguracja nastąpi w Wigilię Narodzenia Pańskiego, gdy papież Franciszek uroczyście otworzy Drzwi święte w Bazylice św. Piotra w Rzymie. W naszej diecezji otwarcie roku jubileuszowego rozpocznie się 29 grudnia – w niedzielę Świętej Rodziny.
Niech przeżycie tegorocznego Adwentu w postawie nawrócenia i modlitewnego czuwania, pomoże nam dobrze przygotować się na przyjście Chrystusa w liturgicznych obchodach tajemnicy zbawienia oraz na Jego powtórne przyjście na końcu czasów.